We hebben het te goed!

We vliegen waar en wanneer we naartoe willen, we hebben veelal 2 auto’s per gezin, het huis staat vol met elektrische apparaten, we hebben ouderschapsverlof, doen leuke dingen met onze kinderen, hebben een actief sociaal leven en zitten we aan de grond dan is er een sociaal vangnet.

We hebben veel vrijheid en voedsel maar waarderen die vaak amper omdat we niet weten wat het is om niet vrij te zijn of geen voedsel te hebben. Er is een wereldwijd klimaatprobleem die we hier in Nederland proberen op te lossen door de voedselverstrekkers hard aan te pakken.

Een betere wereld begint bij jezelf, daar ben ik het mee eens. Maar dan graag alle sectoren betrekken die bijdragen aan het probleem. Ik begrijp het wel, want ja je zult mensen maar hun vliegreizen en andere luxe ontnemen. Nee een stapje terug doen met zijn allen dat doen we  liever niet.

Dat boeren zorgen voor dagelijks brood op de plank (en groente, kaas, eieren, vlees etc), daar is weinig besef en waardering voor. Misschien logisch, want vrijwel niemand van deze tijd weet wat honger lijden is, laat staan dat ze zich er iets bij kunnen voorstellen. Voor mijn oma van 103 is dat wel anders.

Iemand wel eens van kliekjesdag gehoord? In ons huishouden bestaat dat nog steeds, want voedsel waar met veel passie en hard voor is gewerkt gooi je niet zomaar weg. Waar ze op andere plekken honger lijden, ga je hier toch geen voedsel weg gooien? Althans, zo ben ik opgevoed  Ik schrik elke keer weer als ik een onderzoek lees hoeveel men weg gooit. Of mensen om mij heen spreek die al bijna in paniek raken als ze iets hebben gegeten wat 1 dag over de datum is. Of hun neus ophalen bij de term kliekjesdag.

MENSEN! Laat u niet bepalen door een houdbaarheidsdatum! Het is een indicatie hoe vers het voedsel is. Eerst kijken, dan ruiken, dan proeven! Alleen al de milieu impact (verbouwen, transport, verpakking) van al het eten wat ervoor in de plaats moet komen. Het harde werk dat is verricht om het op je bord te krijgen. Of de methaanuitstoot van de grote wordende afvalbulten. Daar al eens bij stil gestaan?

Er wordt vandaag door boeren gestaakt, en niet zo’n klein beetje ook.  Paul is met de trein onderweg naar Den Haag. Ik ga straks met mijn zoon lokaal de weg op. Want welke ouder wil nou niets liever als een mooie toekomst voor zijn kinderen? Het boerenleven en het eervolle werk gunnen ze hun ook. Maar hoeveel toekomst blijft er nog over? En zijn boeren (in de toekomst) überhaupt nog gelukkig met het uitvoeren van hun werk met alle kritiek en regelgeving die ermee gepaard gaat?

Wel eens gehoord van mindful eten? Het heeft mij bewuster gemaakt. Wij zijn altijd gewend om eten, vaak al pratend (snel) naar binnen te werken zonder erbij na te denken. Maar als je er eens bij stil staat wat voor een weg het heeft afgelegd? Vanaf moment van zaaien of geboorte, de herkomst, de weersomstandigheden, de verzorging van de boer, de (spanning van de kwaliteit van de) oogst, de hardwerkende boer en zijn medewerkers, de weg naar de fabriek, groothandel, supermarkt… het ligt niet zomaar op je bord.  Dat is misschien wel iets om wat vaker bij stil te staan? “Laten wij in dankbaarheid en aandacht eten, zodat dit voedsel werkelijk aan ons is besteed.” Aldus Thich Nhat Hanh, boeddhistische monnik, dichter en vredesactivist.